piątek, 29 czerwca 2012

koparka neuroshima
Koparka - dawca części

Detroit

Remont spychacza prawie dobiegł końca. Okazało się jednak, ze jedna z potężnych, ciężkich sprężarek jest uszkodzona w stopniu nie pozwalającym na jej naprawę. Jedyne wyjście, to kupno nowej sprężarki. Na szczęście Detroit - centrum motoryzacyjnego wszechświata było niedaleko.
Gdy zaproponowano mu to zlecenie, Siergiej nie zastanawiał się długo - wsiadł do darowanego pickupa, na pakę załadował trochę sprzętu mającego pozwolić na uczciwą wymianę za sprężarkę i z Brucem na prawym fotelu ruszył w 150-cio kilometrową podróż zniszczoną szosą.
Dojeżdżali już do granic miasta, gdy Siergiej mocno nacisnął pedał hamulca. Samochód stanął w miejscu a Bruce z impetem runął na przednią szybę.
- Zwariowałeś? - krzyknął, na co mechanik bez słowa wskazał palcem na coś co stało przed nimi - pięknego przerobionego forda, z lśniącym zielonym lakierem i czarnymi płomieniami na masce. Stał zaparkowany zaledwie parę metrów od wzniesienia na którym stał lekko dymiący pickup bohaterów.
- Idziemy go obejrzeć - zawyrokował Siergiej.
Zarówno samochód jak i okolica wydawała się bezludna. Wątpliwość stanowiły tylko stare zabudowania, znajdujące się po prawej stronie drogi, pod nasypem. Wiatr ciskał piachem i małymi kamieniami, które odbijały się od blachy trapezowej, którą obite były ruiny. Bojąc się oczywistej pułapki, mężczyźni wsiedli do swojego auta i ruszyli dalej w trasę, obiecując sobie sprawdzić to miejsce w drodze powrotnej.

Detroit zachwycało, szczególnie że jak co niedziela odbywała się seria wyścigów kategorii open, które miały zostać zwieńczone wyścigiem przy latarniach i pochodniach, już po zachodzie słońca. Z tego też powodu główne ulice były zamknięte, więc Siergiej prowadził pickupa bocznymi uliczkami, aż do śmiecio-targowiska, gdzie była największa szansa na znalezienie poszukiwanej sprężarki. Targ nie był mały i gry po kilku godzinach łażenia okazało się, że największa sprężarka, jaką udałoby się znaleźć to sprężarka ze szkolnego autobusu, bohaterowie nie byli pocieszeni. Udało im się zamiast tego kupić parę części do własnego auta. Na szczęście, w tłumie odnalazł ich mężczyzna, który miał niecodzienną propozycję dla obładowanych częściami z kwasoodpornej stali elementami i przez to łatwo rozpoznawalnych bohaterów. Otóż wiedział czego szukają, wiedział gdzie można to znaleźć i tak się złożyło, że potrzebował na wieczór sprawnego auta dla swojego kierowcy, który poprzedni samochód roztrzaskał podczas treningów. Jako, że przed wieczornym wyścigiem nikt nie miał zamiaru udostępnić jego ekipie wozu, który mógłby przyczynić się do zwycięstwa, a do rajdu zostało ledwie sześć godzin, proponował on, by to Siergiej i Bruce zdobyli jakieś auto, w zamian za poszukiwaną część. Mając w pamięci auto zaparkowane za miastem łatwo dali się namówić i czym prędzej ruszyli w tamte okolice.
Wrócili pod miasto. Samochód nadal stał na poboczu, wokół było pusto. Siergiej wydobył narzędzia i wbijając zamek dostał się do środka. Natychmiast przełożył do pickupa pokrowiec na gitarę i otworzył bagażnik, skąd wyjął jeszcze termos, kuchenkę spirytusową, latarkę bez baterii i kilka innych drobiazgów. Chwilę później odpalił auto i gdy już mieli ruszać, poniżej nasypu coś brzęknęło, a Bruce, który stał akurat bliżej dostrzegł postać, siedzącą pomiędzy zabudowaniami. miała na głowie kapelusz, a obok niej stała gitara. Czym prędzej ruszyli do Detroit w obawie przed właścicielem auta.
Transakcja w promieniach zachodzącego słońca odbyła się szybko - samochód został przetransportowany do prowizorycznego warsztatu, a Siergiej wraz z Jeffem - mechanikiem zespołu ruszyli na plac budowy, gdzie stały maszyny, wykorzystywane przy budowie toru. Pewnym krokiem dopadli ogromnej, wysłużonej koparki i w zapadających ciemnościach rozpoczęli demontaż. Dwadzieścia minut później załadowali mechanizm na quada, którym przyjechali i zniknęli w ciemnościach ścigani krzykami zdezorientowanego strażnika. Juz po chwili sprężarka spoczywała bezpiecznie na skrzyni pickupa, a sami bohaterowie oglądali emocjonujący wyścig.

Następnego dnia, z samego rana ruszyli do Przyfabrycznej Osady, po drodze tankując tyle paliwa ile tylko byli w stanie kupić. Oczywiście nie powstrzymali się przed zatrzymaniem w wiadomym miejscu. O dziwo postać w kapeluszu nadal tam siedziała. Tym razem podeszli - na ławeczce siedział mężczyzna. Jego ciało było już z lekka spęczniałe, ale na wietrze nie czuć było odoru rozkładu. Dookoła lewego przedramienia zawiązaną miał gumową rurkę, a w prawym ręku spoczywała opróżniona strzykawka. Obok niego, na ławce stała gitara oraz luneta, którą natychmiast chwycił Bruce. W ostatniej chwili można powiedzieć - nad drogą dostrzegł bowiem tuman kurzu i zrozumiał, ze z zachodu coś nadciąga. Biegiem wrócili do wozu i zjechali z drogi prosto między zabudowania przypominające złomowisko. Tu też natknęli się na dziób myśliwca zręcznie wkomponowany w krajobraz. Niestety - poza fotelem był dokładnie wypatroszony z oprzyrządowania. Grupa motocyklistów przemknęła drogą, mijając miejsce, w którym jeszcze przed chwilą stali. Gdy tylko emocje opadły, Siergiej wziął się za wymontowywanie katapultowego fotela, zgodnie z zasadą, ze wszystko może się przydać.
Do osady dotarli już po południu. Trzeba przyznać, że zostali powitani jak bohaterowie. Urządzono nawet na ich cześć niewielką popijawę, w czasie której wielokrotnie wznoszono toasty czystym samogonem, co mogło być przyczyną bolących głów następnego ranka.

wtorek, 26 czerwca 2012

Pobyt w Przyfabrycznej Osadzie

W poszukiwaniu pracy bohaterowie natrafili na szereg możliwości - bardzo pożądane przez społeczność miasta zawody postaci otworzyły pewne możliwości jeśli nie zarobku, to przynajmniej przeżycia. W zamian za pokój w hotelu, wyżywienie i drobne dopłaty Siergiej wziął się za naprawę potężnego spychacza sprowadzonego na teren fabryki w nieujawnionym celu. Wiadomo - taka machina przyda się z pewnoscią, ale tylko jeśli bedzie na chodzie. Dlatego właśnie zarząd miasta - Fryzjer zwany "Panem Barber", Duży Ed - rudowłosy były gladiator z jednym okiem oraz Sin - drobny cwaniak o umyśle geniusza chetnie zatrudnili zdolnego mechanika, który na sprzęcie ciężkim wzorowanym na radzieckich machinach znał się jak nikt w okolicy. Lekarz też miał dobrze - po początkowym okresie nieufności zdobył w końcu sympatię mieszkańców, którzy coraz chętniej zgłaszali się z chorobami skóry, zakażonymi ranami, problemami ze wzrokiem a nawet pospolitymi, choć uciążliwymi chorobami. Zarobienie na jedzenie, wodę, podstawowe materiały medyczne pozwalające uzupełnić apteczkę a także dach nad głową przestało być problemem. Dwa tygodnie wytchnienia pozwoliły zaaklimatyzować sie w nieco mniej zamkniętym niż mieszkańy Magazynu społeczeństwie.

niedziela, 24 czerwca 2012

Przyfabryczna osada


Do tej właśnie osady dotarli gracze. Na największą uwagę zasługuje wysoki budynek baru, z pokojami do wynajęcia i własnym zasilaniem z wiatraka dachowego, a także tajemnicza i dobrze chroniona fabryka. Ważnym miejscem osady jest gabinet fryzjerski, który jest centralnym (poza palarnią sziszy na tyłach baru) punktem życia i siedzibą władz miasta. Cała wygolona na łyso ochrona miasta jest z oczywistych względów klientami zakładu.

środa, 13 czerwca 2012

Początek - Gra.

Kiedy gracze zorientowali się w jakim są położeniu, rozpoczęło się nerwowe przetrząsanie trupów (Uwaga - ważne jest, że zwłoki należały tylko do mieszkańców - żadnych zwłok najeźdźców) oraz terenu wokół Magazynu w poszukiwaniu czegokolwiek użytecznego. Sam Magazyn został przetrząśnięty dość dokładnie i ciężko znaleźć coś, czego napastnicy nie zabrali (poza rzeczami, które gracze mieli przy sobie). Moi gracze znaleźli kilka pastylek w gruzach pod apteczką, niestety bez opakowania, zardzewiały, ale nadal szczelny kanister pod ciężarówką oraz ewentualny złom walający się tu i tam, który zignorowali.

Więcej "ciekawostek" można znaleźć przy pompie wodnej, niedaleko obozu. Ciało, które się tam znajduje jest ogołocone, natomiast sama pompa wygląda na nietkniętą - ma nawet paliwo (około 2 litrów, ciężko spuścić paliwo nie rozmontowując pompy). Moi gracze rozmontowali cały mechanizm pompy, wzięli tyle wody ile zmieściło im się do nieszczelnego wiadra, łańcuch oraz oczywiście drogocenne paliwo, które zlali do kanistra.

Po dotarciu do autostrady okazuje się, że w prawo droga prowadzi do Detroit, natomiast w lewo, nie tak daleko jest niewielkie miasteczko. Jako że droga do Detroit na piechotę trwałaby prawdopodobnie długo, a do miasteczka są może ze 4 godziny, tam powinni skierować swe kroki gracze.

Po przejściu kilku kilometrów, zmęczeni bohaterowie dostrzegają na poboczu auto (jakiś nieduży, nie szczególnie piękny samochód), które wydaje się być w stanie zdatnym do jazdy. Szybki rzut oka - brak benzyny. Ale przecież benzynę mają. Dolewka i ruszają w drogę. Dużo wygodniej niż na piechotę, nawet magnetofon jest, szkoda że kasetę wkręciło. Kawałek dalej z przeciwka nadciąga postać z bańką benzyny. Gdy gracze próbują ją minąć rozpaczliwie macha - Acha, znalazł się kierowca, który poszedł po paliwo. Moi gracze zatrzymali się i zabrali nieszczęśnika na pokład. Znał drogę (co nie jest wyczynem), więc do miasteczka dotarli bez problemów. Problemy zaczęły się, gdy próbowali odzyskac swoje paliwo z bańki kierowcy - za podwiezienie zarekwirował zarówno paliwo jak i kanister, w czym wydatnie pomogli mu ochroniarze miasteczkowej knajpy, a może nawet całego miasteczka. Obyło się spokojnie i w "przyjaznej" atmosferze. Najważniejsze, ze wrócili do cywilizacji. Prawdopodobnie znacznie bardziej nieufnie tutejsi podchodziliby do nieznajomych wysiadających z fury ich kumpla, gdy jego nie było w pobliżu...

sobota, 9 czerwca 2012

Rozpoczęcie - Tło

Magazyn był spokojnym miejscem. Był - aż do ataku. 
Najazd nastąpił niespodziewanie - Banda uzbrojonych po zęby motocyklistów wdarła się na teren, prując seriami po wszystkich, którzy byli w zasięgu wzroku. Siergiej miał szczęście - akurat siedział w kanale warsztatowym. Bruce też miał szczęście - nie był daleko i do kanału wskoczył niezauważony. Z tego miejsca mogli obserwować jatkę, lecz kiedy gangerzy wsiedli do auta z zamiarem odjechania, Bruce i Siergiej przeczołgali się do węzła starej, niedziałającej wentylacji, której wylot szczęśliwie znajdował się w kanale. Stamtąd nie mogli widzieć, ale doskonale słyszeli cichnące odgłosy walki - nikt już nie stawiał oporu. Gdy po jakimś czasie wszystko ucichło, wyszli z kryjówki - Magazyn jakim go znali przestał istnieć... Pozostała pusta, okrwawiona skorupa. Tu i tam walały się jakieś śmieci, lecz wszystkie przydatne sprzęty zniknęły...

Pozostali mieszkańcy Magazynu i inni bywalcy:

Pastor
Starszy, siwy, brodaty facet. Ustanawia prawa, rozsądza spory. Powołał swoich pomocników – Apostołów – swoistą milicję. Brak ciała w zasięgu wzroku.

Apostoł Mark, Apostoł John
Dwaj młodzi, silni mężczyźni. Strażnicy i milicja. Pomocni, uczynni. Zginęli pierwsi, zastrzeleni serią przy bramie.

Max
Szefowa techników. Przydziela zadania, planuje dzień. Zna się zarówno na sprzęcie jak i na medycynie. Znaleziona w magazynie z przestrzeloną głową.

Pierce
Wódz, kucharz. Wesoły facet. Sympatyczny i uczynny. Rana kłuta brzucha, przebite płuco. Martwy.

Tina
Zwana także „Rin-tin-tiną” ze względu na miłość do zwierzaków. Zastrzelona na placu.

Escobar
Dziwak, samotnik. Miłośnik noży, myśliwy. Kiedyś podobno walczył z mutantami. Naszpikowany bełtami z kuszy.

Fiolet
Dostawca wody. Nie przebywał w magazynie, a przy pompie (tam też znajduje się martwy, z dziurą w tyle głowy).

Mickey
Opiekun dzieciaków. Zastrzelony razem z podopiecznymi.

McDonald
Stary farmer. Ciało rozszarpane przez psy na polu.

Porter
Kurier. Mieszkaniec Magazynu, często w drodze. Ciało zabrane wraz z wozem.

Lenka
Nieśmiała, drobna kobietka. Oczytana i wykształcona. Zastrzelona rykoszetem w czasie strzelaniny.

Gabbana
Dziwka, handlarka alkoholem. Częsty bywalec. Brak ciała.

Minerwa i Goddiva
Handlarki ziarnem, mąką i podobnymi produktami. Organizują zamówienia na rośliny. Nie są mieszkańcami Magazynu. Brak ciał.

Plan Magazynu


czwartek, 7 czerwca 2012

Bohaterowie Graczy

"Bruce" - Lekarz o specjalności choroby.
Urodzony w okolicach Detroit, wychowany w spokojnej okolicy (trudno uwierzyć, ale mieli nawet huśtawki i piaskownicę). Medycyną zainteresował się dzięki staremu wyścigowemu felczerowi, który złożył do kupy wielu kierowców rajdowych, którzy mieli nieszczęście uczestniczyć w wypadku na torze. Stary nauczył Bruce'a leczyc urazy, ale zostawił mu także swoje stare książki ze stemplami akademii medycznej. Stąd Bruce nauczył się o chorobach wszystkiego co wiedział. Gdy trasa jednego z wyscigów została ustalona w sąsiedztwie rodzice Bruce'a zginęli w strzelaninie, a sam Bruce opuscił przedmieścia przeklętego Detroit. Zgodnie z zasadą "Praca dla lekarza w tych cholernych czasach znajdzie się wszędzie", trafił do Magazynu - komuny zorganizowanej początkowo przez grupę hippisów, następnię reorganizowaną na sprawnie działające przedsięwzięcie.

"Siergiej" - Mechanik, specjalista od szeroko rozumianej "prowizorki".
Jego rodzice byli imigrantami z europy, ale nawet Siergiej nie jest pewien z którego z państw dawnego bloku socjalistycznego. Siergiej znał ich słabo. Ojciec zawsze gonił go do roboty przy aucie, którym usiłował ścigać się w niedzielnych Openach. Do śmierci łudził się, że zaistnieje i trafi pod opiekę gangu. Że będzie jeździł w znanych barwach. Że zapewni tym rodzinie jakiś poziom życia. W rzeczywistości wszystkie zdobyte środki inwestował w auto i kiedy zawalił sie pod nim cholerny wiadukt, Siergiej z matką zostali bez środków do życia. Na domiar złego wyczyn tatusia musiał wkurzyć kogoś znaczącego, bo pewnego dnia matka nie wróciła do klitki w której mieszkali. Na zgodę gangu na otwarcie warsztatu Siergiej nie liczył, nie pozwolono mu także pracować w żadnym z już istniejących, nawet jako podawacz narzędzi. Siergiej opuscił więc Detroit i ruszył przed siebie. Kilka dni później trafił na grupę mężczyzn taszczących poboczem jakiś ładunek. Licząc na coś do jedzenia pomógł im i w ten sposób trafił do Magazynu. Traf chciał, że miejscowa mechanik potrzebowała pomocnika.

Wstęp

Zacząłem prowadzić Neuroshimę. Może prowadzić to zbyt duże słowo - stworzeni zostali bohaterowie przygody, odbyła się jedna sesja i mamy chęć kontynuować (stąd blog), natomiast w jakim stopniu jest to duch NS - zobaczymy. 
Postaram się zapisać tutaj zarys scenariusza, bohaterów, sprzętu, miejsc i w ogóle różnych rzeczy, które uważam za użyteczne i sam chciałbym w internecie znaleźć. Zachęcam do niekomercyjnego korzystania z nich na swoich sesjach i dzieleniem się informacjami, czy pomysły się sprawdziły.
Możecie powiedzieć, że to wcześnie jak na założenie Bloga, ale cóż - "Martwe Ziemie" założyłem później i okazało się, że część elementów scenariusza zdążyła wyparować z pamięci przed spisaniem...